Kom hierrrrrrr!!!
Het uitlaten van je hond is het ultieme moment om je stemmogelijkheden te ontdekken en ontwikkelen.
Ik heb al ruim tien jaar een Friese Stabij. Ze staan erom bekend dat ze wat eigenwijs zijn. Nou wordt dit door de rasvereniging uitgelegd als "onafhankelijk en ondernemend", een verschil van interpretatie wat mij betreft...
Die van mij heeft de onhebbelijke, maar bovenal smerige gewoonte om - weliswaar selectief - de uitwerpselen van andere honden op te smullen. Als toetje zeg maar na het ontbijt.
Het park achter mijn huis is haar Vreet-Walhalla. Ondanks de meerdere poepwegwerpbakken met plastic zakjes, heeft het gros van de hondenbezitters hier lak aan. Oké eerlijk, als mijn hond in de bosjes iets achterlaat raap ik het - eerst om mij heen kijkend of er geen handhaver is die mij in die smiezen houdt als slachtoffer van zijn of haar boetequotum - ook niet altijd op. Das voor de vogels (die vinden het ook lekker).
Maar waarom vertel ik dit en wat heeft dat nou met stem te maken? Even verder lezen, je geduld wordt zo beloond.
Als ik mijn hondje los heb lopen, ben ik zeer alert op haar poepvreetsignalen: neus in de lucht, ah daar ligt iets lekkers, erop af, erbij stilstaan, ruiken, en dan - en dat heb ik haar geleerd: je mag pas iets eten als ik toestemming geef - mij aankijken en het (als ik teveel op afstand ben) toch opvreten, heel snel schrokkend.
Ren ik dan vruchteloos naar haar toe, wat er echt belachelijk uitziet want ik roep er hele lelijke dingen bij, dan rent ze ondeugend weg met haar 'prooi': Nè nè nè nè nè, je kunt me toch niet pakken.
Toch zijn er momenten dat het mij lukt haar te weerhouden haar 'snack' te verorberen: ik sta dan op minder grote afstand bij het gebeuren, en grom UUUUH, met zo'n diepe keelgrom erbij, een soort grunt. Daar kan ze wel van onder de indruk zijn. Die grunt heb ik dan ook weer geoefend.
Een ander stemeffect is een snijdend, heksige klank, ook wel Twang genoemd binnen de zangtechniek. Die doe ik op een middentoon: "Neeeeee!" Dan creëer ik nogal wat volume en de klank reikt ver.
En vervolgens zeg ik met een lage, donkere stem die impact heeft en dominantie uitstraalt: "Kom hier". Voor het extra effect kun je de rollende r gebruiken "Hierrrrrrrr".
En wat dacht je van houding: ik sta met mijn handen in mijn zij om mezelf nog iets dominanter te maken. Meestal (maar Stabij dus eigenwijs) komt mijn hond dan - kopje omlaag en terluikse blik - wat onderdanig en onwillig naar me toe sjokken (Kak, weer niet gescoord!).
Op het moment dat mijn hond iets braafs doet - omdat ze die 'lekkere' snack heeft laten liggen bijvoorbeeld - dan zet ik mijn hoge lieve, zachte stem op, beetje lucht erbij: "Goed zo, knappe hond hoor!" En soms babbel ik in mijn kopstem nog even door...